Wdowa po Aleksieju Nawalnym wzbudza kontrowersje strojem na przyjęciu w ambasadzie Ukrainy

Nawalna pojawiła się na przyjęciu w czarnej sukni, która odsłaniała znaczną część jej ciała. Niektórzy komentatorzy skrytykowali jej strój jako niestosowny na tego typu wydarzenie.

Inni stanęli w obronie Nawalnej, argumentując, że ma prawo nosić to, co chce, i że jej strój nie powinien odwracać uwagi od celu przyjęcia, jakim było wsparcie dla Ukrainy.

Sama Nawalna nie skomentowała jeszcze kontrowersji.

Przyjęcie w ambasadzie Ukrainy było częścią trwającej kampanii mającej na celu uzyskanie wsparcia dla Ukrainy w jej wojnie z Rosją. Na przyjęciu obecni byli liczni politycy i celebryci.

Nawalny był jednym z najbardziej znanych krytyków rosyjskiego prezydenta Władimira Putina. Został aresztowany w styczniu 2021 roku i skazany na dwa i pół roku więzienia za rzekome naruszenie warunków zwolnienia warunkowego. Jego zwolennicy twierdzą, że oskarżenia są sfabrykowane i mają na celu uciszenie jego krytyki wobec Putina. 16 lutego 2024 dotarły informacje o jego śmierci.

Najbardziej poj***ne rzeczy o których nie wiedziałeś, czyli zobaczyłeś i już tego nieodzobaczysz. cz. 9. Takiej Pasji to ludziska nie widzieliście.

 Takiej Pasji to u nas nie uświadczysz.

Piękne https://t.co/JqVxHIDX1b

— O_w_morde (@owmorde_pl) April 9, 2024

W Gazecie Wyborczej trwa ostre starcie z Kanałem Zero

W sobotnim wydaniu Gazety Wyborczej z 16 marca br., redakcja postanowiła wziąć pod lupę działalność Kanału Zero, prowadzonego przez Krzysztofa Stanowskiego. W artykule autorstwa Piotra Głuchowskiego przeczytać można o kontrowersjach dotyczących metod finansowania tego internetowego przedsięwzięcia. Tekst, zajmujący aż sześć stron gazety, przygląda się sponsorom projektu i zarzuca Stanowskiemu między innymi promowanie niewłaściwych rzeczy, jak hazard, czy alkohol. Co więcej, porównując objętość artykułu do innych tematów – jak niedawne wybory w Rosji (4 strony) – wyraźnie widać, jak ważne jest to zagadnienie dla redakcji.

Dwurzędowa sprawia więcej problemów np.: gdy siadasz powinieneś ją rozpiąć. Jednorzędówka i ciemniejsza by kontrastować z tłem.
Ale muszę bo się uduszę coś wrzucić w temacie. pic.twitter.com/4cOAtm8osV

— Sławomir B (@niepierworodny) March 20, 2024

Głuchowski w swojej krytyce nie oszczędza słów, sugerując, że za działaniami Stanowskiego kryją się nierzetelne motywy. Stanowski odpowiada na te zarzuty w swoim filmie z 19 marca, obalając argumenty redaktora i wskazując na liczne nieścisłości w jego tekście. Autor Kanału Zero broni się przed oskarżeniami o seksizm i megalomanię, podważając wiarygodność źródeł Głuchowskiego.

Cała sytuacja rzuca światło na interesujące zjawisko mediów krytykujących innych twórców treści, zastanawiając jednocześnie o przyczyny tak zaciętego konfliktu. Nie brakuje tu również odniesień do prób osobistego wpłynięcia na sponsorów, współpracowników i gości Stanowskiego, co dodaje pikanterii całej historii. 

Konflikt między Gazetą Wyborczą a Kanałem Zero nabiera na sile

Sytuacja między Gazetą Wyborczą a Kanałem Zero Krzysztofa Stanowskiego wskazuje na głębszy podział ideologiczny w polskim krajobrazie medialnym. Z jednej strony Gazeta Wyborcza, niegdyś bastion liberalnej myśli, skręca w stronę lewicowych poglądów, co wywołuje konflikty z tymi, którzy nie podzielają jej aktualnej linii redakcyjnej. Stanowski, otwarcie określający się jako symetrysta, staje się celem ataków, co wyraźnie obrazuje ta konfrontacja.

Stanowski ripostuje, zwracając uwagę na podobieństwa w działaniach Gazety Wyborczej, oskarżając ją o promowanie kontrowersyjnych wartości, takich jak sekspraca jako forma emancypacji kobiet, oraz przywołując skandal związany z Marcinem K., który miał molestować i publicznie onanisować się w pracy. Te oskarżenia pokazują, że w tej mediowej rozgrywce obie strony używają mocnych argumentów do dyskredytowania przeciwnika.

Zaognienie konfliktu między Gazetą Wyborczą a Stanowskim jest obrazem szerszej walki o wpływy i definicję wartości w przestrzeni publicznej. Jak na razie, z uwagi na rosnące kontrowersje wokół Gazety Wyborczej, wydaje się, że Stanowski utrzymuje przewagę w opinii publicznej, co jednak nie przesądza o ostatecznym wyniku tej medialnej potyczki.

Koniec Rozbicia Dzielnicowego: Koronacja Władysława Łokietka i Gra o Polski Tron 704 rocznica

20 stycznia 1320 roku stanowi kamień milowy w historii Polski. Tego dnia Władysław I Łokietek został koronowany na króla Polski w katedrze wawelskiej, kładąc kres ponad dwustuletniemu okresowi rozbicia dzielnicowego. Jego droga do tronu nie była łatwa, a rywalizacja o władzę z Piastami śląskimi i władcami Czech była pełna zawirowań.

W Tle Rozbicia Dzielnicowego

Rozbicie dzielnicowe, rozpoczynające się po śmierci Bolesława Krzywoustego w 1138 roku, było okresem, gdy Polska podzielona była na kilka mniejszych księstw rządzonych przez różnych przedstawicieli dynastii Piastów. Władysław Łokietek, syn księcia wielkopolskiego Kazimierza I, odziedziczył trudną misję zjednoczenia rozdrobnionego kraju.

Piastowie Śląscy: Bracia-Rywale

Piastowie śląscy, potomkowie Władysława Wygnańca, stanowili poważną konkurencję dla Łokietka. Książęta śląscy, tacy jak Henryk Brodaty i jego syn Henryk II Pobożny, mieli własne ambicje dotyczące dominacji w regionie. Ich polityka była skoncentrowana na umacnianiu własnej władzy i ekspansji terytorialnej, co często prowadziło do konfliktów z innymi liniami Piastów.

Władcy Czech: Zewnętrzni Pretendenci

Również władców Czech, szczególnie Przemysła Ottokara II i Wacława II, pociągała myśl o zjednoczeniu polskich ziem pod swoim berłem. Wacław II, koronowany na króla Polski w 1300 roku, na krótko zjednoczył część ziem polskich pod rządami czeskimi. Jednak jego śmierć i brak silnej władzy centralnej otworzyły drogę dla dalszych zmagań dynastycznych.

Droga Łokietka do Korony

Władysław Łokietek, wykorzystując zarówno dyplomację, jak i działania wojenne, stopniowo umacniał swoją pozycję. Jego determinacja i umiejętności polityczne, połączone z korzystnymi okolicznościami, takimi jak śmierć Wacława II, pozwoliły mu na stopniowe odbijanie ziem polskich spod panowania czeskiego i śląskiego.

Koronacja 1320: Symbol Zjednoczenia

Koronacja Władysława Łokietka w 1320 roku, dokonana przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Janisława, była symbolicznym aktem, który ugruntował jego władzę i oznaczał koniec rozbicia dzielnicowego. Choć wyzwania pozostały, a rywalizacja z Piastami śląskimi i Czechami trwała nadal, ten moment stanowił początek nowego rozdziału w historii Polski - powrotu do jedności pod berłem jednego władcy.

Studium foliarstwa. Jaki ojciec, taki syn... Odcinek 4

I zapraszam na 4 odcinek

https://t.co/I5gPQUKEO4

— Sławomir B (@niepierworodny) January 20, 2024